O książce: rok / Po raz pierwszy zauważył to jeden z moich znajomych. Wskazał na kogoś błyskającego w tłumie i powiedział z uśmiechem: „Dziwaczny talent”. Po czym pożegnał się i wyszedł. Nie miałem pojęcia, jak poprawnie zinterpretować tę cechę. Dziwaczne tutaj, jak w „niezwykłym” lub „dziwacznym”? Czas mijał, incydent został zapomniany.